Vrienden voor het leven, niet voor even.

Na al het psychologische van de afgelopen jaren die ik heb opgestoken in het lezen van de boeken van mijn boekenlijst, vroeg ik me af of er nog wel een uitdaging was. Een uitdaging wat betreft het lezen van een boek dat niet té ingewikkeld was, maar aan de andere kant zo misleidend is dat het toch wel ingewikkeld wordt. En daar was het moment! De lerares stelde het boek “Ventoux” voor en dit voorstel was vooral gericht voor de jongens in de klas. Mannenboek?! Nehhh, dat bestaat niet hoor nam ik mezelf voor. Maar ik was verder van huis dan ik dacht en uiteindelijk werd “Ventoux” toch mijn uitdaging.

Bert Wagendorp schreef het boek “Ventoux” in 2013. Doordat het boek zo recent is, is er weinig over te vinden op het internet. Dit leidt ertoe dat ik tegen mijn zin in een samenvatting erbij voeg die gepubliceerd is op scholieren.com. Klik hier voor de samenvatting

De schrijver is een grote liefhebber van het wielrennersport en dit komt heel goed naar voren in het boek “Ventoux”. Voor meer informatie over de schrijver, klik op deze link

Het boek wordt verteld vanuit een ik-perspectief, wat meteen leidt tot de hoofdpersoon Bart. Bart Hofmann is een 50jarige gescheiden man die samen met zijn dochter leeft. Hij is van beroep misdaadverslaggever bij de Volkskrant. Hij is een grote fan van het wielrennen. In het verleden maakte Bart deel uit van een hechte vriendengroep. Deze vriendengroep bestond uit 5 personen, genaamd Bart, Joost, David, André en Peter. Na de dood van hun vriend Peter, scheidden de wegen van de vrienden en zoekt Bart in 2012 weer contact met ze op. Deze contact is niet zomaar. Hij heeft de misdaadzaak van zijn vriend André bijgewoond om er een artikel over te schrijven en verder leest hij in de kranten dat Joost een wetenschappelijke erkenning gekregen heeft. Hierdoor zoekt hij ook weer telefonisch contact op met Joost om af te spreken. Langzaamaan komt het vriendengroep bijeen, behalve de overleden vriend Peter.

Er vinden veel conflicten plaats tussen de vrienden in het boek, maar ook in hun persoonlijk leven. Bijvoorbeeld, Joost wordt ervan beschuldigd dat zijn wetenschappelijk onderzoek onderbouwd is uit bronnen die hij niet aangegeven heeft. Bart worstelt door het boek heen met het verleden die hij met zijn oude vriendengroep heeft. Hij was verliefd op Laura, maar zijn overleden vriend Peter bleek een geheime relatie te hebben met Laura. Bart wil de waarheid weten. Hij wil weten wat er in de tijd tijdens hun verblijf in Frankrijk gebeurd is tussen Bart en Laura. Of hij de waarheid te horen zal krijgen, dat is nog maar de vraag..De vrienden zijn niet geneigd om hun vriendschap te beschrijven op een manier die vrouwen vaak doen. Lieve woordjes, het betogen waarom je niet zonder je vriendin kan, daar zijn deze mannen niet van gediend. Ze zijn echte mannen en vergelijken hun vriendschap als het ware met het wielrennen. Bijvoorbeeld in het boek staat dat de mannen tijdens het wielrennen gefocust rijden. Echte vriendschap hoeft niet altijd bij gepraat te worden, maar door samen bepaalde gebeurtenissen mee te maken, zoals het wielrennen in Frankrijk, dat zorgt er juist voor dat je als vriendengroep goed met elkaar bent. Je past je tijdens het wielrennen aan aan elkaars tempo en manier van fietsen en dit komt goed overeen met het werkelijke leven. Daarin pas je je ook continu aan in bepaalde situatie.

Verder is het zo dat de mannen elkaar begrijpen zonder teveel gevoel te gebruiken. Dit komt doordat ze elkaar vanaf kleins af aan al kennen. Het spreekt mij aan hoe Bart zijn vrienden op oudere leeftijd toch vergeeft voor het verwaarlozen van de vriendschap. Hij komt in mijn ogen over als de nuchtere, terughoudende persoon in het vriendengroep, omdat hij een normale baan heeft en niet in aanraking is gekomen met justitie wegens fraude of criminaliteit. Bijvoorbeeld Joost en André daarentegen hebben uiteindelijk allebei te maken met justitie, omdat ze de wet overtreden hebben. Een ander karaktereigenschap die in mijn ogen erg opmerkelijk was, was de afwezige manier van doen door Peter. Peter houdt van dichten en draagt ze graag voor aan de vriendengroep, maar hij lijkt er niet helemaal bij te horen. Het lijkt alsof hij door zijn poëtische, zachte kant buiten de vriendengroep valt. Bijvoorbeeld tijdens het wielrennen doet hij zijn uiterste best om de rest bij te houden, wat uiteindelijk zijn fataal wordt. Zelfs met het sporten viel hij buiten het bootje.

Ik moet eerlijk toegeven dat het boek gemakkelijk te lezen is, maar door het oppervlakkige taalgebruik in het boek knapte ik af. Geen poespas of romantische beschrijvingen over intieme scènes. Meer recht door zee en de spanning van bepaalde momenten in het boek was van korte duur. Toch wel ideaal voor het mannelijk geslacht dus om te lezen. Dit kwam in mijn ogen ook goed naar voren na het lezen van enkele recensies.

Klik hier voor de eerste recensie

Klik hier voor de tweede recensie

 

Een dodelijke zoektocht

De dood. Voor de één een angstverwekkende gedachte en voor de ander een uitweg van het leven. Het laatste gold ook voor Carry van Bruggen. In het boek ‘Eva’ gaat de hoofdpersoon Eva op zoek naar zichzelf op alle mogelijke manieren waardoor het boek een ingewikkelde wending heeft voor een lezer van deze tijd. Ondanks de ingewikkelde wending is het Carry van Bruggen gelukt om een indrukwekkend boek achter te laten.

De indeling van het boek zorgt ervoor dat de lezer betrokken raakt met Eva. Het verhaal begint met de eerste dag van de nieuwe eeuw. Dit leidt meteen naar de jeugdjaren tot aan haar volwassenen jaren. In die tijd krijgt Eva met veel gebeurtenissen te maken die een grote invloed op haar hebben als persoon. Je raakt als lezer erg betrokken bij deze ontwikkeling.

De taaltechniek die Carry van Bruggen gebruikt heeft voor het boek ‘Eva’, heeft ervoor gezorgd dat er een spanning wordt opgebouwd bij het lezen. Carry breekt zinnen af door puntjes tussen de woorden door. Bijvoorbeeld: “Ja.. Het is waar.. Het is zoals jij denkt.. Donkere ogen.. Zachte, diepe ogen… Donkere ogen , zachte, diepe, donkere ogen hebben mijn ogen antwoord gegeven…” In dit voorbeeld komt goed naar voren hoe er een intieme sfeer gecreëerd wordt door haar zinsopbouw. Deze techniek sprak mij erg aan tijdens het lezen.

De boodschap die Carry van Bruggen achter het schrijven van het boek “Eva” heeft, is bij mij goed overgekomen. De zoektocht naar zichzelf komt goed overeen met de zoektocht die Carry in haar leven heeft moeten doorstaan. In het boek beschrijft Carry hoe Eva met obstakels in het leven omgaat, waaronder biseksualiteit. Dit sluit aan op het werkelijke leven van de schrijfster. Carry gebruikt het boek om een boodschap over te dragen aan de vrouwen en alle andere individuen die zich seksueel aangetrokken voelen tot hetzelfde geslacht. Naar haar mening hoort men zelf te mogen bepalen op wie hij of zij valt en daar hoort seksualiteit geen rol bij te spelen.

De donkere, intieme gevoelens waar Eva mee te maken krijgt in het boek, sluiten goed aan op het hedendaagse leven. Het is een moeilijke taak om een maatschappelijke boodschap over te brengen in een boek met zoveel inspanning, maar het is Carry van Bruggen zeker wel gelukt. Het boek geeft de boodschap in mijn ogen duidelijk over dat men zich los moet maken van de regels in het leven. Leef zoals jij het in je hoofd hebt en niet zoals de maatschappij van jou verwacht te leven. Deze strijd heeft Carry van Bruggen haar leven lang mee moeten maken. Die strijd verwoordt ze heel erg goed in het boek “Eva” door tegenstrijdige gebeurtenissen te beschrijven. Eva krijgt telkens te maken met situaties die haar doen twijfelen of zij zich wel netjes gedraagt, maar aan de andere kant wilt zij zich hier niet druk om willen maken.

Kortom, Eva’s zoektocht in het boek naar zichzelf is er één om nooit te vergeten. Het boek sluit goed aan op de zoektocht waar Carry van Bruggen zelf tegen aanliep in haar eigen leven. Het is jammer dat er voor Carry van Bruggen de zoektocht uitliep op de dood als einde. Ondanks het verlies van een goede schrijfster heeft ze met het boek het statement kunnen maken dat gevoelens de vrije loop moeten hebben in het leven en dat de dood ook een rustgevend effect kan hebben op de mens. Een aanrader voor de mensen die voor een uitdaging willen kiezen op hun boekenlijst!

Een plakje kaas als afsluiter

Nee, deze blog gaat zeker niet over welke kaas het lekkerst is op een sneetje brood. Het komt niet eens in de buurt daar van. Vandaag bespreek ik met jou een boek die in mijn ogen in elke boekenlijst hoort te staan. Het boek “Kaas”, geschreven door Willem Elsschot, is een klassieker die de moeite waard is om te lezen. Blijkbaar heeft Elsschot rekening gehouden met de luie lezers, want het boekje is niet langer dan ongeveer 110 pagina’s.

Waar gaat het boek “Kaas” nou eigenlijk over?
Frans Laarsmans ontmoet tijdens de begrafenis van zijn moeder de heer Schoonbecke. Schoonbecke nodigt Frans uit tijdens een bespreking en stelt hem voor om vertegenwoordiger  van een grote firma te worden die kaas verhandelt. Hij gaat hiermee akkoord, maar of deze beslissing de juiste beslissing geweest is, daarvoor moet je maar het boek lezen. Kan je niet wachten en wil je graag weten hoe het boek afloopt? Klik hier op de link voor de samenvatting

 

De stroming waarbij Elsschot hoort, is de Nieuwe Zakelijkheid. Het boek is niet geschreven met de bedoeling om zoveel mogelijk bijvoeglijke naamwoorden bij elkaar te proppen in één zin, maar juist met de strakke en korte schrijfwijze die kenmerkend is voor de Nieuwe Zakelijkheid. De Nieuwe Zakelijkheid staat voor strakke vormgeving en korte formuleringen waar bijvoeglijke naamwoorden zoveel mogelijk weggelaten worden. Deze stroming sluit daarom goed aan bij de schrijfwijze van Elsschot in het boek “Kaas”.

 

Klik hieronder voor een biografie over Willem Elsschot
http://www.nederlands.nl/biografie/Willem+Elsschot

 

 

Eenzaamheid als eindbestemming..

Het einde is alweer in zicht. Ook dit jaar hoort daar als afsluiting een Nederlands boek bij. Ik ben toch maar voor een vertaalde roman gegaan van Gabriel Garcia Marquez. De oorspronkelijke titel is “Cien años de soledad” in het Spaans en de titel luidt als “Honderd jaar eenzaamheid” in het Nederlands. De schrijver was zelf een Colombiaan.

Aangezien het einde van het jaar is, laten we eens gek doen! Een eigen einde verzinnen voor het boek, waarom ook niet? Ik heb er echter wel voor gekozen om vanuit een alles wetende vertelperspectief het korte einde te typen zodat het nog relateert naar het boek. Mijn zelfverzonnen einde staat hieronder:

En dit is dan het einde van de familie.. Na 100 jaar is er een einde gekomen aan de vastbondigheid die ze hadden vroeger. De ouderen zijn vergaan en de jongeren blijven onwetend bestaan. Wie zal hun geschiedenis kunnen doorvertellen? Zoek toevlucht tot God en zodoende zal je op het verhaal van Adam en Eva komen. Dat zijn Buendía’s! JA! Dat is hun levensverhaal dat door God verteld wordt. De appel, dat is Macando. De wonderen zijn de wereld nog niet uit, nee hoor, nog lang niet! Na Rebeca’s vervloeking over Macondo kan het niet nog erger afgaan met de familie. Wie vertegenwoordigt de familie nou nog eigenlijk? Het huis dat ze jaarlijks renoveerden, gasten ontvingen en gezamenlijk bij elkaar kwamen is onbewust een vervallen plaats geworden. De band die ze hadden als één familie heeft plaatsgemaakt voor eenzaamheid en de bittere dood.. 

Heftig hè, laten we maar snel verdergaan. Het jaartje is alweer bijna om en het leek mij het gepaste moment om terug te blikken op de vier boeken die ik gelezen heb. Het waren geen gemakkelijke boeken en ik heb vaak genoeg het internet geraadpleegd om mezelf door een boek heen te sleuren. Vooral “Zoete mond” van Thomas Rosenboom vond ik een lastige. Doordat het boek net als bij “De engelenmaker” uit meerdere delen bestaat die superlang zijn, raakte ik snel de draad kwijt. Dit vond ik wel jammer, want ik lees liever in één stuk door. Boeken met meerdere delen zijn niet namelijk mijn favoriet..

De boeiendste titel van de vier vind ik “Zoete mond”. Ondanks dat het een moeilijk boek was om te lezen, is het juist de titel die ervoor gezorgd heeft dat ik het boek in eerste instantie gekozen had voor mijn leesdossier. Ik vind de andere 3 titels niet zo interessant in de oren klinken, omdat de titels al verraden waar de boeken over zullen gaan. Er moet in mijn ogen juist spanning en nieuwsgierigheid blijven zodat de inhoud van het boek juist het tegenoverstelde is van wat je dacht te gaan lezen. Verder vind ik “Zoete mond” ook de boeiendste titel van de vier, omdat je er veel dingen bij kunt bedenken.

Om een goede, kritische indruk te krijgen van de vier boeken, staan onder elke titel 2 recensies vermeld. Deze recensies geven veel informatie en kritiek geven over de boeken die ik gelezen heb dit jaar. De titels en bijbehorende recensies staan hieronder:

 “De Engelenmaker” door Stefan Brijs
1e recensie link

2e recensie link

“Zoete mond” door Thomas Rosenboom

1e recensie link
2e recensie link

"Max Havelaar of de koffieveilingen der Nederlandsche maatschappij" door Multatuli1e recensie link

2e recensie link

“Honderd jaar eenzaamheid” door Gabriel Garcia Marquez
1e recensie link

2e recensie link

Veel leesplezier en alvast een zonnige vakantie toegewenst to you all!

De echte boodschap achter Max Havelaar..

Onmisbaar in elke leeslijst:  “Max Havelaar, of de koffieveilingen van de Nederlandse Handelsmaatschappij.” De roman is geschreven in 1859. Toen Dekkers het boek schreef, golden er nog strenge literaire voorschriften waar aan gehouden moest worden door de schrijvers. Hij schreef onder het pseudoniem ‘Multatuli’. Klik voor meer informatie over de auteur 

‘Max Havelaar’ was een vernieuwend boek. Het boek diende als een aanklacht tegen het cultuurstelsel en de verplichte herendiensten die gedaan moesten worden door de inheemse volkeren van NL-Indië.

Eén van de belangrijkste eisen waaraan schrijvers zich moesten doen in de 19^e eeuw was dat een roman een verhaal moest vertellen met een lang groot, behoorlijk begin, midden en einde. Multatuli verbrak deze eisen in zijn boek. ‘Max Havelaar’ valt daarom onder de literaire stroming romantiek en voor een klein deel bij het realisme. Het boek kan beschouwd worden als een opstand tegen de Nederlandse normen en waarden die in de negentiende eeuw vanzelfsprekend waren. Ze werden door Multatuli bespot. Er werd juist van de schrijvers verwacht dat ze vaderlandsliefde naar voren zouden brengen in hun boeken. Multatuli was hier geen voorstander van. Hij gaf zeer scherpe kritiek op Nederland.

De belangrijkste 2 kenmerken van de romantiek zijn:
- Het individu staat centraal.
- Opstandigheid tegen regels die de geest in de mens niet zijn vrije loop laat.

Deze 2 kenmerken komen duidelijk terug in het boek. Gevoel boven verstand is een streven dat nageleefd wordt in de romantiek. Klik hier voor meer informatie over het boek en de stroming of deze

Dit komt ook terug in het boek, want Max probeert zich voor te stellen hoe zwaar het leven is voor de inheemse bevolking op Lebak en de rest van het land. Max Havelaar, de hoofdpersoon in het boek, brengt duidelijk naar voren dat de NL-Indiers die voor de Nederlandse en binnenlandse machtheden in NL-Indië werken ten onrechte worden behandeld. Hij is assistent-resident in het plaatsje Lebak. Er wordt hem de taak gegeven om de barre situatie in het stadje te verbeteren. Hij verhuist met zijn gezin naar Lebak en daar ontdekt hij dat het Cultuurstelsel juist het probleem is waar de stad mee kampt. De inheemse bevolking wordt uitgebuit en ze worden behandeld oneerlijk behandeld. Max is vastberaden dat hij ervoor zal zorgen dat de situatie zal veranderen en dat het gunstig zal worden voor zowel de Nederlandse als de inheemse bevolking. Ontevredenheid en opstandigheid tegen het Nederlands bestuurssysteem worden het meest besproken in het boek.

Max streeft verder in het boek naar gelijkheid. De leefomstandigheden verslechteren voor de inwoners van Lebak en Max wilt hier verbetering in brengen. De Nederlandse bestuurders hebben veel kritiek op Max’s manier van leiding geven. Eén van de bestuurders, Droogstoppel, vertelt bijvoorbeeld afkeurend in het verhaal dat de familie Havelaar zich niet aanpast aan de Nederlandse cultuur, maar juist aan die van de Indiërs. Max probeerde het onrecht tegen te vechten in NL-Indië en dat was in die tijd juist niet de bedoeling de ogen van de Nederlandse machtheden.

Een ander voorbeeld die het boek in relatie brengt met de romantiek is de aanklacht door Max bij resident Slijmering. Max dient een aanklacht in die over de binnenlandse bestuurder van Lebak gaat. Hij behandelt de inwoners die op het platteland werken niet goed en ze blijven rechteloos achter. Maar.. Corruptie is een slang die bijt wanneer het gevaarlijk wordt. In dit geval zorgde Max voor kritiek op het bestuursbeleid waar geen gezag op werd gelegd door buitenstaanders. De binnenlandse bestuurder gaf Slijmering geld zodat er geen hoger beroep tegen hem werd gedaan. Slijmering ging hiermee akkoord en stelde aan Max voor om zijn aanklacht terug te trekken. Max weigerde dit voorstel en hij hoopte dat de zaak serieus genomen zou worden door de Gouverneur-generaal, maar die gaf geen reactie op zijn aanklacht. Het was een verloren zaak en Nederland sloot zijn ogen voor de harde waarheid..

‘Max Havelaar’ is geschreven in de opkomst van het realisme. Het nauwkeurig beschrijven van gebeurtenissen en het gebruiken van elementen die gebaseerd zijn op de waarheid zorgen ervoor dat het boek voor een deel bij het realisme hoort. Bij romantiek is het wegvluchten van de realiteit een belangrijk element en deze vervalt in de realisme. Dit geldt ook in ‘Max Havelaar’.

Wat maakt dit boek nou een must have in je boekenlijst? Ligt het aan de auteur of aan de verhaallijn? Het is eigenlijk heel simpel. Het boek vertelt de brute geschiedenis die Nederland achtergelaten heeft in de late jaren van 1800. Multatuli was de eerste die in het openbaar kritiek durfde te leveren tegen het regime van Nederland in NL-Indië. Het is daarom erg belangrijk dat het boek nog steeds gelezen blijft door jong en oud.

Verder hoort het boek ook gelezen te worden, omdat het ervoor zorgt dat wij ervan bewust zijn dat kritiek leveren op bepaalde situaties erg belangrijk is. We moeten dingen niet door de vingers zien die echt niet door de beugel kunnen. Hoe de mensen behandeld werden in NL-Indië werd niet over gesproken. Het is belangrijk dat er hedendaags wel over gesproken kan worden, want vele mensen waarvan hun voorouders in NL-Indië hebben geleden, vinden het erg gevoelig en van essentieel belang dat er niet vergeten wordt wat er heeft plaatsgevonden tijdens het Cultuurstelsel.

Wat ook nog superhandig kan zijn om het boek beter te begrijpen, is deze link: klik 

Bij elke plaatje wordt er informatie gegeven over het boek of een situatie dat gerelateerd is aan het boek. Het kan een goede steuntje zijn in de rug!

Moby Dick herboren..

De tweede periode is ingegaan en dat betekent natuurlijk weer: een nieuw weblogopdracht. Na een tijdje zitten twijfelen tussen twee schrijvers, heb ik uiteindelijk voor het boek “Zoete mond” van Thomas Rosenboom gekozen. Mijn keuze kwam door de titel. Zo een titel kan zoveel verklaringen hebben, waardoor ik mezelf wel moest verplichten om het boek te lezen en erachter zien te komen waarom het boek zo heet.

Thomas Rosenboom is een veelbelovende schrijver uit het laatste decennium. De reden waarom Thomas “Zoete mond” geschreven heeft, is omdat hij iets anders op papier wilde neerzetten dan wat men van hem gewend was te lezen. Bij zijn andere boeken zag hij een verhaallijn met een begin, een climax en een einde. Bij “Zoete mond” schreef hij het boek juist met een sfeer en gevoel in plaats van een strakke verhaallijn.

Thomas Rosenboom werd geboren in 1956 in Doetinchem, maar hij groeide op in Arnhem. Toen hij in Nijmegen psychologie studeerde, stopte hij met die studie om Nederlands te studeren in Amsterdam. Vervolgens richtte hij zich tijdens zijn studie en na de afronding van de opleiding Nederlands op schrijven. Hij debuteerde in 1983 met de verhalenbundel “De mensen thuis” en heeft vervolgens in zijn schrijfcarrière twee keer de Libris Literatuur Prijs toegereikt gekregen. Dit is tot de dag van vandaag nog geen enkele schrijver gelukt.

Wat mij opgevallen is, is dat er weinig over Thomas Rosenboom te vinden is op het internet. Over zijn boeken is voldoende informatie te vinden, maar over Thomas zelf is het aan de schaarse kant. Dit maakt hem in mijn ogen net zo mysterieus als zijn boektitels.

Klik hier voor de uitgebreide biografie 

Het boek is verdeeld in drie delen. Dit was ook het geval bij het vorige boek die ik in de eerste periode gelezen heb. Verder wordt het verhaal uit een meervoudig perspectief verteld.

Deel 1

Het verleden en heden van de dierenarts Rebert wordt op een niet-chronologisch volgorde verteld. De dierenarts staat bekend als een goede arts in zijn dorp en dat zijn omgang met dieren uniek is. In dit deel van het boek komen de flashbacks van Rebert’s naar voren en leren we een ander belangrijk personage kennen: Jan de Loper. Hij heeft zijn bijnaam te danken aan het feit dat hij veel reizen heeft afgelegd te voet.

Deel 2

In dit deel wordt het verhaal over een witte walvis die Duitsers proberen te vangen verteld. De witte walvis speelt een grote rol in dit deel van het boek. De witte walvis heet Moby Dick en als gevolg van een storm die op 9 mei 1966 heeft plaatsgevonden, is de walvis in de stroming geraakt door de Noordzee. Hij komt ook in Duitsland terecht. Daar bevindt zich de Duitse onderzoeker de Heer Gewalt die dolgraag de walvis wil vangen. Het vangen van de walvis is echter moeilijker dan het lijkt.

Deel 3
In het laatste deel van het boek wordt er meer een karakter gecreëerd. In dit deel van het boek keert Rebert terug naar zijn woonplaats Angelen. Hij was naar Duitsland gereisd om de tocht van de walvis bij te wonen en men ervan op de hoogte te houden waar de walvis zich op elk moment bevond. Maar dit had grote gevolgen op zijn persoonlijke leven. Bij terugkomst zag hij tot zijn schrik dat zijn vriendin Laura vertrokken is en het huis te koop gezet heeft.

Deze gebeurtenis wil ik in het daglicht zetten. Rebert keerde terug in Angelen en pikte zijn oude leven op. Maar men kwam niet meer bij hem op bezoek om vragen te stellen over hun dieren. Verder was Laura ook vertrokken. Zij vond haar oude liefde weer terug en ging op het eiland Fair Isle wonen. Ze had Rebert al vaak genoeg verteld hoe erg ze onder de indruk was over het eiland, dus het verbaasde hem niets dat ze daarheen vertrokken was. Wat ik wel opmerkelijk vind, is dat Laura hem een brief geschreven heeft waarin ze uitlegt dat ze vertrokken is en een nieuw leven is begonnen met een andere man, Paul genaamd.

Naar mijn mening was het beter geweest als ze hem face to face alles had verteld in plaats van door een brief te schrijven. Ik vind dit een beetje aan de laffe kant. Ik had verder liever een boek gelezen die niet weer uit 3 delen bestond, omdat ik dat bij mijn vorige weblogopdracht ook al had.

Het is erg moeilijk om een gebeurtenis eruit te halen die mij het meest aanspreekt, want er gebeurt heel veel door de 3 delen door.

Ik vond het soms aan de grappige kant en niet geloofwaardig, omdat het over de walvis Moby Dick ging.

Dit heeft voor mij bevestigd dat er veel gebruik gemaakt is van fantasie in het verhaal, want mij is altijd wijsgemaakt dat de grote, witte walvis Moby Dick nooit echt bestaan. Ondanks dat het boek dus aan de lange kant is, had het in mijn ogen een grappige wending.

Toch wel een aanrader voor je boekenlijst!

Een onwerkelijk experiment

Een nieuw jaar, een nieuwe start. Daar horen natuurlijk ook weer nieuwe boeken bij! Deze eerste periode ben ik begonnen met het lezen van “de Engelenmaker” door Stefan Brijs. De reden waarom ik voor dit boek gekozen heb, is omdat de titel mij erg aansprak. Het heeft iets mysterieus en religieus waardoor ik er meer interesse in toonde dan andere titels die voorbij kwamen. Voordat ik aan het boek begon, zocht ik eerst informatie over het boek zelf en wat ik ervan kan verwachten. Deze site heeft mij hierbij geholpen, een echte aanrader! Klik hier voor informatie over het boek

Verder had ik nog nooit van de auteur gehoord. Na een beetje research gedaan te hebben, kwam ik er erachter dat het een Vlaamse auteur was. Stefan Brijs werd geboren op 29 december in 1969, in Genk. Genk ligt in het Belgisch-Limburg, waar hij de grootste deel van zijn leven heeft doorgebracht. Hij rondde zijn studie als onderwijzer af in 1990 en begon pas in 1997 met essays en romans schrijven.

Zijn debuutroman is “De Verwonding” die hij in 1997 heeft uitgebracht. Vanaf 1999 maakte hij van schrijven zijn beroep. Hij is hedendaags nog steeds een actieve auteur en zijn laatste boek was in oktober 2011 en daarvan zijn er al meer dan 40.000 exemplaren verkocht.

Klik hier voor een uitgebreide biografie

Waar gaat het boek nou eigenlijk over?

Victor Hoppe keert na twintig jaar terug naar zijn geboortedorp. De dorpelingen vertonen argwaan, omdat hij een drieling bij zich heeft die een afwijking hebben. Het blijkt dat er ook wat mis is met Victor zelf. Hij wordt achtervolgd door zijn verleden waardoor hij rampzalige beslissingen neemt..

3 opvallende zaken, klopt het wel?

Doordat het boek verdeeld is in 3 delen, zijn er veel gebeurtenissen die mij aanspraken. Uiteindelijk heb ik gekozen om 3 gebeurtenissen naar voren te brengen en 1 daarvan uitgebreid te behandelen. Ik heb willekeurig voor deze 3 gebeurtenissen gekozen, omdat ik zo mijn twijfels heb bij deze 3.

Gebeurtenis 1

Victor Hoppe werd geboren met een hazenlip. Zijn moeder wilde hem niet als zoon en daarom werd hij naar een Klooster gebracht. Dit was voor mij geen bijzondere gebeurtenis, maar de naam van de Klooster vond ik wel apart. De klooster heet namelijk: “Klooster voor Idioten en Debielen”.

Gebeurtenis 2

Victor heeft veel interesse in het klonen van dieren. Hij begint het met klonen van muizen en na vele experimenten slaagt hij erin om een paar muizen te klonen. Hij doet via een universiteit waar hij de onderzoeken kan uitvoeren. De universiteit wilt uiteraard profiteren van zijn geslaagde experiment en ze vragen hem om zijn experiment nauwkeurig op papier uit te werken. Echter, Victor is totaal niet van het nauwkeurig werken en zijn bedoeling was niet om beroemd te worden met de kloonexperimenten. Het muizenexperiment is de eerste stap naar zijn vele ideeën over menselijke klonen.

Gebeurtenis 3

De derde gebeurtenis die voor mij het meest onwerkelijk leek, is de gebeurtenis die ik nu uit ga werken.

Op een dag benaderden 2 lesbische vrouwen uit Oostenrijk Victor nadat ze een stuk over hem gelezen hadden over klonen. Ze wilden samen een kind krijgen en dit was de ideale mogelijkheid voor Victor om zijn experiment om zichzelf te klonen uit te voeren. Eén van de twee vrouwen raakt zwanger. Hij vertelt ze echter niet dat het een Siamese tweeling zijn die met de ruggengraten aan elkaar gegroeid op de wereld zullen komen. Als hij dit aan de dames verteld zou hebben, was het uitgekomen dat hij het experiment heeft uitgevoerd wat nog niet toegestaan was. Hij pakt het slim aan door een abortus te plegen bij de vrouw tijdens een controle. Het komt dan over alsof ze een miskraam heeft.

Zelf weet ik amper wat van klonen af, maar deze laatste gebeurtenis klinkt mij onwerkelijk. Ik vind dat het te ver gezocht is wat de schrijver probeert te beschrijven. De fantasie heeft in mijn ogen een grote rol gespeeld in dit verhaal en ook zeker wat menselijke klonen betreft.

Er wordt een spontane abortus gepleegd tijdens een inwendige “controle”. Voor een abortus zijn bepaalde apparaten nodig om de foetus te verwijderen.

Het lijkt mij voor de hand liggend dat de zwangere vrouw iets door moest hebben toen de foetus verwijderd werd. Hier wordt niet verder op ingegaan in het boek en dat viel mij zeker wel op.

Naar mijn mening was Victor zo enthousiast geweest dat het hem gelukt was met muizen klonen, dat hij dacht dat het bij mensen ook zo makkelijk zou gaan. In mijn ogen zag hij mensen als proefkonijnen die zijn experimenten wat klonen betreft moesten uitvoeren. Hij dacht niet na over de consequenties en dat het mis kan lopen zoals bij de vrouw die een Siamese tweeling zou verwachten die aan elkaar gegroeid waren. Dit was een tegenvaller voor hem en hij wilde er zo snel mogelijk van af komen door de spontane abortus. Ik denk niet dat dit in werkelijkheid plaats kan vinden.

Het blijft voor mij een onwerkelijk verhaal met weinig structuur en de fantasie grens gaf mij het gevoel alsof het boek door een depressieve auteur geschreven was. Best wel een tegenvaller!