Eenzaamheid als eindbestemming..

Het einde is alweer in zicht. Ook dit jaar hoort daar als afsluiting een Nederlands boek bij. Ik ben toch maar voor een vertaalde roman gegaan van Gabriel Garcia Marquez. De oorspronkelijke titel is “Cien años de soledad” in het Spaans en de titel luidt als “Honderd jaar eenzaamheid” in het Nederlands. De schrijver was zelf een Colombiaan.

Aangezien het einde van het jaar is, laten we eens gek doen! Een eigen einde verzinnen voor het boek, waarom ook niet? Ik heb er echter wel voor gekozen om vanuit een alles wetende vertelperspectief het korte einde te typen zodat het nog relateert naar het boek. Mijn zelfverzonnen einde staat hieronder:

En dit is dan het einde van de familie.. Na 100 jaar is er een einde gekomen aan de vastbondigheid die ze hadden vroeger. De ouderen zijn vergaan en de jongeren blijven onwetend bestaan. Wie zal hun geschiedenis kunnen doorvertellen? Zoek toevlucht tot God en zodoende zal je op het verhaal van Adam en Eva komen. Dat zijn Buendía’s! JA! Dat is hun levensverhaal dat door God verteld wordt. De appel, dat is Macando. De wonderen zijn de wereld nog niet uit, nee hoor, nog lang niet! Na Rebeca’s vervloeking over Macondo kan het niet nog erger afgaan met de familie. Wie vertegenwoordigt de familie nou nog eigenlijk? Het huis dat ze jaarlijks renoveerden, gasten ontvingen en gezamenlijk bij elkaar kwamen is onbewust een vervallen plaats geworden. De band die ze hadden als één familie heeft plaatsgemaakt voor eenzaamheid en de bittere dood.. 

Heftig hè, laten we maar snel verdergaan. Het jaartje is alweer bijna om en het leek mij het gepaste moment om terug te blikken op de vier boeken die ik gelezen heb. Het waren geen gemakkelijke boeken en ik heb vaak genoeg het internet geraadpleegd om mezelf door een boek heen te sleuren. Vooral “Zoete mond” van Thomas Rosenboom vond ik een lastige. Doordat het boek net als bij “De engelenmaker” uit meerdere delen bestaat die superlang zijn, raakte ik snel de draad kwijt. Dit vond ik wel jammer, want ik lees liever in één stuk door. Boeken met meerdere delen zijn niet namelijk mijn favoriet..

De boeiendste titel van de vier vind ik “Zoete mond”. Ondanks dat het een moeilijk boek was om te lezen, is het juist de titel die ervoor gezorgd heeft dat ik het boek in eerste instantie gekozen had voor mijn leesdossier. Ik vind de andere 3 titels niet zo interessant in de oren klinken, omdat de titels al verraden waar de boeken over zullen gaan. Er moet in mijn ogen juist spanning en nieuwsgierigheid blijven zodat de inhoud van het boek juist het tegenoverstelde is van wat je dacht te gaan lezen. Verder vind ik “Zoete mond” ook de boeiendste titel van de vier, omdat je er veel dingen bij kunt bedenken.

Om een goede, kritische indruk te krijgen van de vier boeken, staan onder elke titel 2 recensies vermeld. Deze recensies geven veel informatie en kritiek geven over de boeken die ik gelezen heb dit jaar. De titels en bijbehorende recensies staan hieronder:

 “De Engelenmaker” door Stefan Brijs
1e recensie link

2e recensie link

“Zoete mond” door Thomas Rosenboom

1e recensie link
2e recensie link

"Max Havelaar of de koffieveilingen der Nederlandsche maatschappij" door Multatuli1e recensie link

2e recensie link

“Honderd jaar eenzaamheid” door Gabriel Garcia Marquez
1e recensie link

2e recensie link

Veel leesplezier en alvast een zonnige vakantie toegewenst to you all!

De echte boodschap achter Max Havelaar..

Onmisbaar in elke leeslijst:  “Max Havelaar, of de koffieveilingen van de Nederlandse Handelsmaatschappij.” De roman is geschreven in 1859. Toen Dekkers het boek schreef, golden er nog strenge literaire voorschriften waar aan gehouden moest worden door de schrijvers. Hij schreef onder het pseudoniem ‘Multatuli’. Klik voor meer informatie over de auteur 

‘Max Havelaar’ was een vernieuwend boek. Het boek diende als een aanklacht tegen het cultuurstelsel en de verplichte herendiensten die gedaan moesten worden door de inheemse volkeren van NL-Indië.

Eén van de belangrijkste eisen waaraan schrijvers zich moesten doen in de 19^e eeuw was dat een roman een verhaal moest vertellen met een lang groot, behoorlijk begin, midden en einde. Multatuli verbrak deze eisen in zijn boek. ‘Max Havelaar’ valt daarom onder de literaire stroming romantiek en voor een klein deel bij het realisme. Het boek kan beschouwd worden als een opstand tegen de Nederlandse normen en waarden die in de negentiende eeuw vanzelfsprekend waren. Ze werden door Multatuli bespot. Er werd juist van de schrijvers verwacht dat ze vaderlandsliefde naar voren zouden brengen in hun boeken. Multatuli was hier geen voorstander van. Hij gaf zeer scherpe kritiek op Nederland.

De belangrijkste 2 kenmerken van de romantiek zijn:
- Het individu staat centraal.
- Opstandigheid tegen regels die de geest in de mens niet zijn vrije loop laat.

Deze 2 kenmerken komen duidelijk terug in het boek. Gevoel boven verstand is een streven dat nageleefd wordt in de romantiek. Klik hier voor meer informatie over het boek en de stroming of deze

Dit komt ook terug in het boek, want Max probeert zich voor te stellen hoe zwaar het leven is voor de inheemse bevolking op Lebak en de rest van het land. Max Havelaar, de hoofdpersoon in het boek, brengt duidelijk naar voren dat de NL-Indiers die voor de Nederlandse en binnenlandse machtheden in NL-Indië werken ten onrechte worden behandeld. Hij is assistent-resident in het plaatsje Lebak. Er wordt hem de taak gegeven om de barre situatie in het stadje te verbeteren. Hij verhuist met zijn gezin naar Lebak en daar ontdekt hij dat het Cultuurstelsel juist het probleem is waar de stad mee kampt. De inheemse bevolking wordt uitgebuit en ze worden behandeld oneerlijk behandeld. Max is vastberaden dat hij ervoor zal zorgen dat de situatie zal veranderen en dat het gunstig zal worden voor zowel de Nederlandse als de inheemse bevolking. Ontevredenheid en opstandigheid tegen het Nederlands bestuurssysteem worden het meest besproken in het boek.

Max streeft verder in het boek naar gelijkheid. De leefomstandigheden verslechteren voor de inwoners van Lebak en Max wilt hier verbetering in brengen. De Nederlandse bestuurders hebben veel kritiek op Max’s manier van leiding geven. Eén van de bestuurders, Droogstoppel, vertelt bijvoorbeeld afkeurend in het verhaal dat de familie Havelaar zich niet aanpast aan de Nederlandse cultuur, maar juist aan die van de Indiërs. Max probeerde het onrecht tegen te vechten in NL-Indië en dat was in die tijd juist niet de bedoeling de ogen van de Nederlandse machtheden.

Een ander voorbeeld die het boek in relatie brengt met de romantiek is de aanklacht door Max bij resident Slijmering. Max dient een aanklacht in die over de binnenlandse bestuurder van Lebak gaat. Hij behandelt de inwoners die op het platteland werken niet goed en ze blijven rechteloos achter. Maar.. Corruptie is een slang die bijt wanneer het gevaarlijk wordt. In dit geval zorgde Max voor kritiek op het bestuursbeleid waar geen gezag op werd gelegd door buitenstaanders. De binnenlandse bestuurder gaf Slijmering geld zodat er geen hoger beroep tegen hem werd gedaan. Slijmering ging hiermee akkoord en stelde aan Max voor om zijn aanklacht terug te trekken. Max weigerde dit voorstel en hij hoopte dat de zaak serieus genomen zou worden door de Gouverneur-generaal, maar die gaf geen reactie op zijn aanklacht. Het was een verloren zaak en Nederland sloot zijn ogen voor de harde waarheid..

‘Max Havelaar’ is geschreven in de opkomst van het realisme. Het nauwkeurig beschrijven van gebeurtenissen en het gebruiken van elementen die gebaseerd zijn op de waarheid zorgen ervoor dat het boek voor een deel bij het realisme hoort. Bij romantiek is het wegvluchten van de realiteit een belangrijk element en deze vervalt in de realisme. Dit geldt ook in ‘Max Havelaar’.

Wat maakt dit boek nou een must have in je boekenlijst? Ligt het aan de auteur of aan de verhaallijn? Het is eigenlijk heel simpel. Het boek vertelt de brute geschiedenis die Nederland achtergelaten heeft in de late jaren van 1800. Multatuli was de eerste die in het openbaar kritiek durfde te leveren tegen het regime van Nederland in NL-Indië. Het is daarom erg belangrijk dat het boek nog steeds gelezen blijft door jong en oud.

Verder hoort het boek ook gelezen te worden, omdat het ervoor zorgt dat wij ervan bewust zijn dat kritiek leveren op bepaalde situaties erg belangrijk is. We moeten dingen niet door de vingers zien die echt niet door de beugel kunnen. Hoe de mensen behandeld werden in NL-Indië werd niet over gesproken. Het is belangrijk dat er hedendaags wel over gesproken kan worden, want vele mensen waarvan hun voorouders in NL-Indië hebben geleden, vinden het erg gevoelig en van essentieel belang dat er niet vergeten wordt wat er heeft plaatsgevonden tijdens het Cultuurstelsel.

Wat ook nog superhandig kan zijn om het boek beter te begrijpen, is deze link: klik 

Bij elke plaatje wordt er informatie gegeven over het boek of een situatie dat gerelateerd is aan het boek. Het kan een goede steuntje zijn in de rug!

Moby Dick herboren..

De tweede periode is ingegaan en dat betekent natuurlijk weer: een nieuw weblogopdracht. Na een tijdje zitten twijfelen tussen twee schrijvers, heb ik uiteindelijk voor het boek “Zoete mond” van Thomas Rosenboom gekozen. Mijn keuze kwam door de titel. Zo een titel kan zoveel verklaringen hebben, waardoor ik mezelf wel moest verplichten om het boek te lezen en erachter zien te komen waarom het boek zo heet.

Thomas Rosenboom is een veelbelovende schrijver uit het laatste decennium. De reden waarom Thomas “Zoete mond” geschreven heeft, is omdat hij iets anders op papier wilde neerzetten dan wat men van hem gewend was te lezen. Bij zijn andere boeken zag hij een verhaallijn met een begin, een climax en een einde. Bij “Zoete mond” schreef hij het boek juist met een sfeer en gevoel in plaats van een strakke verhaallijn.

Thomas Rosenboom werd geboren in 1956 in Doetinchem, maar hij groeide op in Arnhem. Toen hij in Nijmegen psychologie studeerde, stopte hij met die studie om Nederlands te studeren in Amsterdam. Vervolgens richtte hij zich tijdens zijn studie en na de afronding van de opleiding Nederlands op schrijven. Hij debuteerde in 1983 met de verhalenbundel “De mensen thuis” en heeft vervolgens in zijn schrijfcarrière twee keer de Libris Literatuur Prijs toegereikt gekregen. Dit is tot de dag van vandaag nog geen enkele schrijver gelukt.

Wat mij opgevallen is, is dat er weinig over Thomas Rosenboom te vinden is op het internet. Over zijn boeken is voldoende informatie te vinden, maar over Thomas zelf is het aan de schaarse kant. Dit maakt hem in mijn ogen net zo mysterieus als zijn boektitels.

Klik hier voor de uitgebreide biografie 

Het boek is verdeeld in drie delen. Dit was ook het geval bij het vorige boek die ik in de eerste periode gelezen heb. Verder wordt het verhaal uit een meervoudig perspectief verteld.

Deel 1

Het verleden en heden van de dierenarts Rebert wordt op een niet-chronologisch volgorde verteld. De dierenarts staat bekend als een goede arts in zijn dorp en dat zijn omgang met dieren uniek is. In dit deel van het boek komen de flashbacks van Rebert’s naar voren en leren we een ander belangrijk personage kennen: Jan de Loper. Hij heeft zijn bijnaam te danken aan het feit dat hij veel reizen heeft afgelegd te voet.

Deel 2

In dit deel wordt het verhaal over een witte walvis die Duitsers proberen te vangen verteld. De witte walvis speelt een grote rol in dit deel van het boek. De witte walvis heet Moby Dick en als gevolg van een storm die op 9 mei 1966 heeft plaatsgevonden, is de walvis in de stroming geraakt door de Noordzee. Hij komt ook in Duitsland terecht. Daar bevindt zich de Duitse onderzoeker de Heer Gewalt die dolgraag de walvis wil vangen. Het vangen van de walvis is echter moeilijker dan het lijkt.

Deel 3
In het laatste deel van het boek wordt er meer een karakter gecreëerd. In dit deel van het boek keert Rebert terug naar zijn woonplaats Angelen. Hij was naar Duitsland gereisd om de tocht van de walvis bij te wonen en men ervan op de hoogte te houden waar de walvis zich op elk moment bevond. Maar dit had grote gevolgen op zijn persoonlijke leven. Bij terugkomst zag hij tot zijn schrik dat zijn vriendin Laura vertrokken is en het huis te koop gezet heeft.

Deze gebeurtenis wil ik in het daglicht zetten. Rebert keerde terug in Angelen en pikte zijn oude leven op. Maar men kwam niet meer bij hem op bezoek om vragen te stellen over hun dieren. Verder was Laura ook vertrokken. Zij vond haar oude liefde weer terug en ging op het eiland Fair Isle wonen. Ze had Rebert al vaak genoeg verteld hoe erg ze onder de indruk was over het eiland, dus het verbaasde hem niets dat ze daarheen vertrokken was. Wat ik wel opmerkelijk vind, is dat Laura hem een brief geschreven heeft waarin ze uitlegt dat ze vertrokken is en een nieuw leven is begonnen met een andere man, Paul genaamd.

Naar mijn mening was het beter geweest als ze hem face to face alles had verteld in plaats van door een brief te schrijven. Ik vind dit een beetje aan de laffe kant. Ik had verder liever een boek gelezen die niet weer uit 3 delen bestond, omdat ik dat bij mijn vorige weblogopdracht ook al had.

Het is erg moeilijk om een gebeurtenis eruit te halen die mij het meest aanspreekt, want er gebeurt heel veel door de 3 delen door.

Ik vond het soms aan de grappige kant en niet geloofwaardig, omdat het over de walvis Moby Dick ging.

Dit heeft voor mij bevestigd dat er veel gebruik gemaakt is van fantasie in het verhaal, want mij is altijd wijsgemaakt dat de grote, witte walvis Moby Dick nooit echt bestaan. Ondanks dat het boek dus aan de lange kant is, had het in mijn ogen een grappige wending.

Toch wel een aanrader voor je boekenlijst!