Zo, na het boek “Bezonken rood” van Jeroen Brouwers gelezen te hebben, ben ik wel toe aan ontspanning. Het leven dat Jeroen Brouwers heeft moeten doorstaan in de jappenkampen zet je toch wel aan het denken vind ik. Ondanks dat vele boeken de biografie van Brouwers weergeven, heb ik mij toch een beetje verdiept in zijn achtergrond. Sorry bloggers, maar het is Wikipedia geworden! (klik hier voor zijn achtergrond) Mijn keuze heb ik uiteraard niet zomaar gemaakt, na het lezen op scholieren.com was ik er van overtuigd dat het boek uitdagend genoeg was en de moeite waard om te lezen. (klik hier voor de samenvatting)

Het begint allemaal bij een telefoontje waarin Brouwers te horen krijgt dat zijn moeder overleden is. Door de dood van zijn moeder, komen herinneringen naar boven hoe het leven was in de japkampen samen met zijn grootmoeder, moeder en zus. Hij heeft zijn moeder altijd gezien als iets kostbaars en toen was ze zo goed als dood voor hem nadat ze mishandeld werd in de kamp. De haatgevoelens kwamen naar boven nadat hij in het pensionaat werd achtergelaten. Hij voelde zich verraden door zijn moeder. Het contact tussen hem en zijn moeder verwatert na de bevrijding van de kampen. Kort na een affaire van een paar dagen met Liza, trouwt hij met iemand anders. Echter, hij begint haat te krijgen aan zijn eigen kind, omdat hij vindt dat het een schending is om een kind te krijgen. Veel dingen die daarna gebeuren doen hem denken aan Liza en z’n verlangens naar haar groeien..

De thema’s van het boek zijn de dood van Jeroen’s moeder, het jappenkamp en de haatgevoelens jegens Jeroen’s moeder. Ik vind zelf dat het thema: “de dood van Jeroen’s moeder” teveel nadruk legt op één gebeurtenis in het boek. Brouwers vertelt juist veel meer over de herinneringen die hij heeft aan zijn moeder en de japkampen. De dood van zijn moeder is slechts de aanleiding van het vertellen. Daarom vind ik dat het thema teveel gericht is op één gebeurtenis.

Na een kritische recensie gelezen te hebben, is mijn beeld over het boek drastisch veranderd. Je gaat er vaak van uit dat de elementen die in een autobiografisch boek beschreven worden waar zijn, maar de recensie heeft het tegendeel bewezen. (klik hier voor de recensie) De recensent geeft duidelijke bewijzen weer die laten zien dat Brouwers broodje aap verhalen vertelt in het boek. How low can you go?

Verder vind ik dat het verhaal teveel gefocust is op hoe Brouwers neerkijkt op mensen van z’n verleden, met name zijn moeder. Ik vind dat het verhaal aan de saaie kant is doordat er zoveel informatie op je bord gegooid wordt over Brouwers en bijna niks losgelaten wordt over de andere personages. De manier van het boek samenstellen had ook beter gekund, want de flashbacks worden teveel door elkaar gehaald met zijn situatie in het heden.

Bij het surfen op het net, is mij deze foto het meest opgevallen. Zou deze tekening te maken hebben met het moment dat Jeroen “verlaten” werd door zijn moeder in het pensionaat? Hmm..